17η Νοέμβρη σήμερα, ημέρα που η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ποτίστηκε στο αίμα.
Σαρανταεπτά χρόνια τώρα τέτοιες μέρες το δέντρο της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ξεδιψά με αίμα αγωνιστών/ριών, τρελών (για τους νοικοκυραίους κυρ Παντελήδες) και ανυπάκουων ηρώων για αυτούς και αυτές που κρατάνε μέσα τους την ελπίδα για έναν άλλο κόσμο. Αυτό είναι το νόημα της ημέρας που 47 χρόνια τώρα στοιχειώνει και καταδιώκει τους ακροδεξιούς και όχι μόνο αυτούς.
Η κυβέρνηση δείχνει για ακόμη μια φορά το πραγματικό της πρόσωπο, από ποιους απαρτίζεται και ποιών τα αυτιά χαϊδεύει. Τα πρωτοκλασάτα στελέχη της προέρχονται από την ακροδεξιά και οραματίζονται τον ολοκληρωτισμό και στην καλύτερη περίπτωση την μετα-δημοκρατία των τανκς. Ταυτόχρονα η πλειοψηφία των ψηφοφόρων της, αυτή που διατείνεται πως το Πολυτεχνείο δεν είχε νεκρούς και θεωρεί πως το Πολυτεχνείο έφερε τις ρεμούλες και την διαφθορά των επόμενων δεκαετιών, πλέει σε πελάγη ευτυχίας και ασφάλειας με την καταστολή και την απαγόρευση συναθροίσεων. Μόνο γέλιο προκαλούν οι δηλώσεις του Μητσοτάκη για συμμετοχή των δεξιών στην αντίσταση κατά της χούντας καθώς το αίμα των νεκρών όπως και οι σημερινοί θάνατοι από την πανδημία δεν είναι το πρωτεύον. Το μείζον για την κυβέρνηση, είναι η εξουσία και ο καθολικός έλεγχος των ζωών μας και αυτό καταδεικνύεται στην συνολική αποτυχία της στην διαχείριση της υγειονομικής κρίσης.
Η απαγόρευση του εορτασμού για λόγους πανδημίας είναι πρόφαση. Ένα ξεδιάντροπο πραξικόπημα που σκοπό έχει να μετατρέψει την διαμαρτυρία σε εκδήλωση ανευθυνότητας. Μια μετατόπιση ευθυνών στους άλλους, στο ευφυολόγημα της ατομικής ευθύνης. Προτεραιότητα της κυβέρνησης είναι η κονόμα σε κάθε ευκαιρία, το πλιάτσικο στην δημόσια περιουσία, η υποβάθμιση της υγείας και της κοινωνίας συνολικότερα. Ίσως είναι μοναδικό γεγονός στην ιστορία της ανθρωπότητας, μια εξουσία να χρησιμοποιεί την καταστολή και τα πρόστιμα σαν φάρμακο και εμβόλιο. Στην 47η επέτειο του Πολυτεχνείου οι ένστολες συμμορίες χρυσαυγιτών αλωνίζουν κυνηγώντας τάχα την εξάπλωση του ιού. Το κράτος θέλει να τελειώνει με τις διαμαρτυρίες για αυτό νομοθετούσε από την άνοιξη και το καλοκαίρι, κάνοντας την κοινωνία μοντέρνο στρατόπεδο συγκέντρωσης με σύνθημα “δουλειά – φτώχεια και υπακοή”.
Αυτός όμως είναι και ο λόγος που οδήγησε 47 χρόνια πριν τους “προβοκάτορες” να εξεγερθούν. Πως τα φέρνει η ιστορία έτσι, που το νόημα της ανυπακοής στους στρατιωτικούς νόμους και τα διατάγματα της εξουσίας, το φάντασμα του Πολυτεχνείου και κάθε εξέγερσης γίνεται χρέος όσο ποτέ. Πανηγυρίζουν πιστεύοντας πως το έβαλαν σε τάφο, πως το έκλεισαν πίσω από φρουρούμενα κάγκελα γιατί δεν μπορούν να καταλάβουν πως δεν σβήνει η μυρωδιά από τα δακρυγόνα, δεν κλείνουν οι τρύπες από τις σφαίρες και οι νεκροί δεν σωπαίνουν, γιατί πολύ απλά
ΟΙ ΜΝΗΜΕΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΟΝΤΑΙ, ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΣΕ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΝΟΕΜΒΡΗΣ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΠΟΤΕ
Η Σφήνα