Ζακ/Zackie Oh, ένας χρόνος χωρίς δικαιοσύνη.
Ο/Η Ζακ/Zackie δολοφονήθηκε. Δεν θα πέθαινε αν δεν είχε υποστεί στο σώμα του τη βαρβαρότητα του ελληνικού κράτους και ενός μεγάλου εκφασισμένου μέρους της ελληνικής κοινωνίας, που στο όνομα της ιδιοκτησίας αρνείται την αυταξία της ανθρώπινης ζωής. Βαρβαρότητα και θηριωδία που στις 21 Σεπτεμβρίου 2018 ασκήθηκε από τους δύο μαγαζάτορες της Γλάδστωνος, τους αστυνομικούς που τον κακοποιούσαν όντας δεμένος πισθάγκωνα ακόμα και από τους παρόντες που αμέτοχοι κατέγραφαν το λιντσάρισμα με τα κινητά τους τηλέφωνα.
Ο/Η Ζακ/Zackie δεν δολοφονήθηκε μόνο εξαιτίας της σεξουαλικής του ταυτότητας. Δολοφονήθηκε από εκπροσώπους της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και τους εξουσιοδοτημένους φορείς της κρατικής βίας ως επιβεβαίωση της κυριαρχίας του καπιταλιστικού δικαίου επάνω σε όλους/ες όσους/ες θεωρούνται ή κι είναι περιθωριοποιημένοι/ες προλετάριοι/ες και ως εκ τούτου περιττοί για την αναπαραγωγή του εθνικού κεφαλαίου.
Το αίμα του, μαζί με σπασμένα γυαλιά και ίσως και στοιχεία χρήσιμα για τη δικαστική έρευνα, σκουπίστηκαν από τον έναν από τους δολοφόνους του/της σε κοινή θέα, παρουσία της αστυνομίας κα με δημόσια καταγραφή από κάμερες. Ακριβώς για το λόγο ότι για την αστυνομία, τα ΜΜΕ και μέρος της κοινωνίας το πεζοδρόμιο που λιντσαρίστηκε ο/η Ζακ/Zackie δεν ήταν σκηνή εγκλήματος αλλά απλώς πεδίο άσκησης του ιερού δικαιώματος της ιδιοκτησίας.
Μετά από ένα χρόνο ο εισαγγελέας στην πρότασή του προς το δικαστικό συμβούλιο, το οποίο θα εκδώσει παραπεμπτικό βούλευμα ,εισηγείται την παραπομπή σε δίκη του κοσμηματοπώλη και του μεσίτη, καθώς και τεσσάρων αστυνομικών με την κατηγορία της πρόκλησης θανατηφόρου σωματικής βλάβης και όχι ανθρωποκτονίας παρότι στο πόρισμα του αναφέρει «χωρίς να υπάρχει άδικη πράξη (σσ: από την πλευρά του θύματος), «ουδόλως μπορεί να γίνει λόγος για άμυνα, πολύ περισσότερο για υπέρβαση ορίων άμυνας (σ.σ από την πλευρά των κατηγορουμένων». Και πιο κάτω, για τους ίδιους κατηγορούμενους: Υπήρξε «εξευτελισμός του θύματος, στα όρια του λιντσαρίσματος» (…) «η τιμωρητική διάθεση των δραστών αποτέλεσε το κίνητρό τους» και εκφράστηκε με τα απανωτά χτυπήματα εναντίον ενός εξουδετερωμένου ανθρώπου».
Όπως αναφέρει η δικηγόρος της οικογένειας του θύματος , Άννυ Παπαρούσου «Τα περιστατικά, με τον τρόπο που αναλύονται στην εισαγγελική πρόταση, αναδεικνύουν την υπαιτιότητα των κατηγορούμενων και μπορούν να υπαχθούν στο άρθρο του Ποινικού Κώδικα που τυποποιεί το αδίκημα της ανθρωποκτονίας. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν συμβαίνει, αντίθετα με ένα αυθαίρετο νομικό και λογικό άλμα ο εισαγγελέας προτείνει να δικαστούν οι κατηγορούμενοι για το ελαφρύτερο αδίκημα της «θανατηφόρας σωματικής βλάβης».
Μια ακόμα επιβεβαίωση ότι και η δικαιοσύνη κερδίζεται κυρίως στο δρόμο και όχι στα δικαστήρια της αστικής δημοκρατίας.
Ένας χρόνος χωρίς δικαιοσύνη, ένας χρόνος αγώνα.
Συγκέντρωση-πορεία το Σάββατο 21/9. Προσυγκέντρωση στις 14:00 στη Γλάδστωνος (Ομόνοια)