ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΛΑΩΝ -ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ

   Την Τετάρτη 6/6/2018 έλαβε χώρα εθνικιστικό συλλαλητήριο για το λεγόμενο μακεδονικό και στην πόλη της Θήβας. Ο νεοσυσταθείς σύλλογος “Ενεργοί Πολίτες Θήβας” κάλεσε τους πολίτες σε συλλαλητήριο ¨υπέρ της Μακεδονίας¨     ( ποιός την απειλεί άραγε;). Τέτοιες εκδηλώσεις είχαν καλεστεί σε διάφορες πόλεις της χώρας με τη γνωστή συνταγή. Επισήμως καλούν κάποιοι σύλλογοι που ενδιαφέρονται για τα κοινά και πάντα δηλώνουν μακριά από κόμματα και πολιτική.Αλλά όπως και στο no politica των κερκίδων στα γήπεδα, έτσι και οι παραπάνω σύλλογοι κρύβουν ρατσισμό, εθνικισμό και μισαλλοδοξία. Το ενδιαφέρον τους για τα κοινά συνήθως εξαντλείται στην απομάκρυνση των καταυλισμών των Ρομά και στην κατά φαντασία απειλή για την δημόσια υγεία από τους πρόσφυγες και μετανάστες ή στην αντίθεσή τους να κάνουν μαθήματα τα παιδιά πρόσφυγες και μετανάστες στα σχολεία μας. Οι απολύσεις, οι περικοπές μισθών και συντάξεων, οι νέοι αντιεργατικοί νόμοι του πολυνομοσχεδίου, η μαύρη και ανασφάλιστη εργασία ντόπιων και μεταναστών, οι πλειστηριασμοί και η καταστολή των κοινωνικών αγώνων δεν θεωρούνται μάλλον σημαντικά κοινά προβλήματα.

Από κοινού πάντα με την εκκλησία και τους δεσπότες-ποιμενάρχες, με ενώσεις αποστράτων, νυν και μελλοντικών υποψηφίων δημάρχων,βουλευτών ή δημοτικών συμβούλων που θέλουν να έχουν από κοντά το εθνικόφρον ποίμνιο και γνωστών φασιστών και οπαδών της Χρυσής Αυγής σε κάθε περιοχή, καλούν το κόσμο να διαμαρτυρηθεί για “ να μην μας πάρουν το όνομα της Μακεδονίας μας”. Και το επόμενο πρωί μπορούμε να πάμε εθνικά υπερήφανοι στην δουλίτσα 4ώρο -200 ευρώ και να λέμε και ευχαριστώ στο αφεντικό που ήταν και χορηγός στο συλλαλητήριο.

Η «εξαφάνιση» των πολιτικών περιεχομένων και διακυβευμάτων από το συγκεκριμένο δημόσιο πεδίο, αφήνει ανοιχτό τον δρόμο ώστε να κυριαρχήσουν όσοι έχουν συμφέρον από αυτές τις κινητοποιήσεις.Η Ν.Δ, οι ΑΝ.ΕΛ, οι υπόδικοι δολοφόνοι ναζιστές της Χ.Α και όσοι σχεδιάζουν νέα ακροδεξιά κόμματα. Ταυτόχρονα, οι φασίστες αρπάζουν την ευκαιρία που τους δίνεται, ξεμυτίζοντας στον δημόσιο χώρο οργανωμένα, διεκδικώντας μαχητικά αυτό που ο αντιφασιστικός αγώνας τα τελευταία χρόνια τους έχει στερήσει. Στο προσκήνιο τα υπόδικα στελέχη της Χρυσής Αυγής φωτογραφίζονται μαζί με τους επισήμους των συλλαλητηρίων και από πίσω τα τάγματα εφόδου πραγματοποιούν επιθέσεις σε μετανάστες και στο κόσμο του αγώνα όπως στην κατάληψη libertatia, Ε.Κ.Χ Σχολείο, τον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο Φαβέλα, το θέατρο Εμπρός, υπό την ανοχή/κάλυψη πάντα της αστυνομίας .Από τη σκοπιά αυτή, είναι ξεκάθαρο το πώς η αναμόχλευση του μακεδονικού έχει ευαισθητοποιήσει συγκεκριμένα κοινωνικά αντανακλαστικά και προκαλεί μία αντιδραστική «ριζοσπαστικοποίηση» που αποτυπώνει ακόμα πιο καθαρά την στροφή όλο και μεγαλύτερου μέρους της κοινωνίας στον συντηρητισμό τον ρατσισμό και τον εθνικισμό.

Ο ρόλος των ΜΜΕ ήταν ουσιώδης στην επιτυχή δημιουργία «μακεδονικού κλίματος» και στην προώθηση των συλλαλητηρίων, με πρωτοστάτες τους ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς που αφιέρωσαν πολύ χρόνο από τα δελτία ειδήσεών τους, δίνοντας εκ των προτέρων έκταση και βαρύτητα στις συγκεντρώσεις. Μια τακτική των ΜΜΕ που έρχεται σε συνέχεια της ενορχηστρωμένης προπαγάνδας των χρόνων της κρίσης. Ιστορικός αναθεωρητισμός,θεωρία των δύο άκρων, αποθέωση του κεφαλαίου και γενικά κάθε τι ιδιωτικού, απαξίωση κάθε τι δημοσίου, λοιδορία του συνδικαλισμού ως έννοια , τρομολαγνεία ,συνεχείς επικλήσεις για “νόμο και τάξη” ,συκοφάντηση των κοινωνικών αγώνων.

Όσον αφορά τώρα την ουσία του μακεδονικού ζητήματος, αυτό που έχει πραγματική σημασία για τα ισχυρά κράτη και τους καπιταλιστές δεν είναι φυσικά το όνομα της πΓΔΜ, αλλά η γεωπολιτική, στρατιωτική και οικονομική κυριαρχία στην περιοχή των Βαλκανίων.Άλλωστε το θέμα της ονομασίας της πΓΔΜ επανήλθε έντονα στην κεντρική πολιτική σκηνή με αφορμή τη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ, που είναι προγραμματισμένη για τις 11-12 Ιούλη.Συνεπώς,είναι απαραίτητο να επισημάνουμε τον ρόλο της πΓΔΜ γεωπολιτικά και την επίμονη αναζήτηση των μεγάλων δυνάμεων (Ρωσία-ΗΠΑ-ΕΕ) για νέα πιόνια και κινήσεις στην παγκόσμια σκακιέρα και την σύγκρουση των συμφερόντων τους στην ανταγωνιστική αρένα του καπιταλισμού.Αυτή η αντιπαράθεση σήμερα μεταφράζεται κυρίως στην ανάγκη για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών και οδών μεταφοράς της ενέργειας.Ο λεγόμενος «ενεργειακός πόλεμος» αντανακλάται πολιτικά και στρατιωτικά ως προς την τοποθέτηση των χωρών σε σχέση με το ΝΑΤΟ(ΗΠΑ) το οποίο σχετικά με τα Βαλκάνια προετοιμάζει την τελική επικράτηση του στη περιοχή.

Στην ίδια λογική και ο ελληνικός καπιταλισμός σε όλη του την κλίμακα ( από τις λεγόμενες συστημικές τράπεζες , εταιρείες πετρελαιοειδών/διύλισης μέχρι και μικρομεσαίες επιχειρήσεις) από την εποχή του εμπάργκο το 1992 επενδύει συστηματικά στο γειτονικό κράτος και εκμεταλλεύεται τους εκεί εργαζόμενους με σκοπό το κέρδος . Και θα συνεχίσουν να το κάνουν όπως και να ονομαστεί η πΓΔΜ.

Το ζήτημα λοιπόν της ονομασίας, που παρουσιάζεται κατά περιόδους σαν το κύριο εθνικό θέμα εδώ και δεκαετίες, έχει ανοίξει ξανά. Με πρόθεση αυτή τη φορά να κλείσει και από τις δύο πλευρές -Ελλάδα και πΓΔΜ- δείχνοντας ξεκάθαρα την συντονισμένη ανάγκη και των δύο κρατών να ευθυγραμμιστούν με τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ, ενισχύοντας τη συμμετοχή τους στο παιχνίδι του καπιταλισμού. Και η κυβέρνηση της πΓΔΜ και η “ αριστερή – εθνικιστική” κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ χρησιμοποιούν τον εκατέρωθεν εθνικισμό ως διαπραγματευτικό χαρτί για την επικείμενη συμφωνία. Όπως όμως έχει δείξει δυστυχώς η ιστορία,όποιος παίζει το χαρτί του εθνικισμού ,παίζει με τη φωτιά.

Ο εθνικισμός δεν είναι άδολη αγάπη για τον τόπο που γεννήθηκε, ζει και αγωνίζεται ο κάθε άνθρωπος. Είναι όπως και ο φασισμός, πολιτική ιδεολογία που επιδιώκει να εμφανίζει ένα λαό-έθνος ως αδιαίρετη ενότητα , ως ομοιογενές σώμα χωρίς εσωτερικές αντιθέσεις , χωρίς αφεντικά και εργάτες , χωρίς εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους. Συστατικό του στοιχείο είναι ο ρατσισμός απέναντι σε άλλα έθνη , θρησκείες και πολιτισμούς. Ποιόν όμως εξυπηρετεί στις σημερινές συνθήκες της μόνιμης οικονομικής κρίσης η άνοδος του εθνικισμού σε πανευρωπαϊκή κλίμακα ;Ποιόν ωφελεί να μη βλέπουμε ως εχθρό τον εργοδότη , την κυβέρνηση, την Ε.Ε. και το ΔΝΤ, αλλά τους κατοίκους των γειτονικών χωρών ,τους πρόσφυγες και τους μετανάστες; Η εθνικιστική λογική που τοποθετεί το έθνος στο επίκεντρο της ανάλυσης, υιοθετώντας την πλάνη ότι οι αγώνες για το έθνος μπορούν να συμπορευτούν και με κοινωνικούς αγώνες αναμφίβολα δεν ισχύει, γιατί πολύ απλά, άλλα συμφέροντα έχει ένας έλληνας εργοδότης και άλλα μια ελληνίδα εργάτρια.Φυσικά ο εθνικισμός δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο της ελληνικής πλευράς. Και η πΓΔΜ όπως όλοι οι κρατικοί σχηματισμοί έχουν σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό τους δικούς τους «εθνικούς μύθους». Καθήκον κάθε λαού είναι να εξαλείψει τον δικό του εθνικισμό.

Όποια απάντηση δώσουμε σε όλη αυτή την κατάσταση θα πρέπει να είναι διεθνιστική, αντιφασιστική και να εξυπηρετεί το συμφέρον της τάξης μας.

Αυτοδιαχειριζόμενος κοινωνικός,πολιτικός & πολιτιστικός χώρος “η Σφήνα”