ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ, Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ
Στις 6 Δεκέμβρη 2008 ο 15χρoνος Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος πέφτει νεκρός από τις σφαίρες αστυνομικού στην περιοχή των Εξαρχείων. Για άλλη μια φορά το όπλο ενός μπάτσου εκπυρσοκροτεί «τυχαία», άλλη μία αστυνομική δολοφονία έρχεται να προστεθεί στο μακρύ κατάλογο των θυμάτων του κράτους. Αυτή τη φορά είναι ο ειδικός φρουρός Επαμεινώνδας Κορκονέας που αναζητά τους ‘ταραξίες’ και πυροβολώντας σε ευθεία βολή σκότωνει τον 15χρονο μαθητή.
Από την πρώτη στιγμή ξέσπασαν άγριες συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής τόσο στο κέντρο της Αθήνας όσο και σε άλλες μεγάλες πόλεις. Την επόμενη μέρα η οργή γενικεύεται με τη νεολαία να πρωτοστατεί σε πολλές πόλεις της χώρας και το ξέσπασμα της να παίρνει διαστάσεις εξέγερσης με συμμετοχή και άλλων ανθρώπων που με αφορμή τη δολοφονία του Αλέξη βγήκαν στους δρόμους να εκφράσουν έμπρακτα την εναντίωσή τους στην κρατική καταστολή και τη γενικότερη βία της κυριαρχίας. Πορείες, επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα, σε κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους, καταλήψεις πανεπιστημιακών χώρων, σχολείων από μαθητές, και δημοσιών κτιρίων ήταν ανάμεσα στις δράσεις των εξεγερμένων.
Τα μηνύματα του Δεκέμβρη ήταν πολλά και σίγουρα δεν μπορούν να αποτυπωθούν σε λίγες σειρές, ωστόσο κάποια απ’ αυτά ήταν η διάχυση της ριζοσπαστικής θεωρίας και πράξης σε ευρύτερες κοινωνικές ομάδες και η μετέπειτα δημιουργία δομών αντίστασης και αυτοοργάνωσης όπως στέκια, καταλήψεις, αυτοδιαχειριζόμενους κοινωνικούς και πολιτικούς χώρους, συνελεύσεις γειτονιών κ.α, που δραστηριοποιούνται τόσο με κατα τόπους θέματα όσο και με γενικότερα κινηματικά ζητήματα.
Σήμερα, 9 χρόνια μετά, σε καιρούς οικονομικής κρίσης και κοινωνικής ηττοπάθειας με τους ‘αριστερούς’ διαχειριστές της εξουσίας να προσπαθούν να μας πείσουν πως υπάρχει ελπίδα για όλους και όλες μέσα στον καπιταλισμό και ότι το σύστημα μπορεί να γίνει ανθρώπινο και δίκαιο, είναι καθήκον όλων μας να δείξουμε και να ακολουθήσουμε τον άλλο δρόμο. Το δρόμο της αλληλεγγύης, της συλλογικοποίησης, της αυτοοργάνωσης σε οριζόντια βάση μακριά από ειδικούς και σωτήρες, τη δημιουργία αντιθεσμικών δομών αντίστασης στην καπιταλιστική λαίλαπα κάθε απόχρωσης, για έναν κόσμο χωρίς διακρίσεις και καταπίεση, φτώχεια και δυστυχία, εκμετάλλευση, υποταγή και φιλοτομαρισμό. Για μια κοινωνία ελευθερίας, ισότητας και κοινωνικής δικαιοσύνης.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ, ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ- ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΣΦΗΝΑ 6/12/2017