Σχετικά με την παραπομπή των 82 συμπολιτών μας.
Η αστική δικαιοσύνη, τα ιδιωτικά συμφέροντα και η “αριστερή κυβέρνηση”.
Στις 23 Μαΐου 2017 παραπέμπονται σε δίκη στο Μονομελές Πλημμελειοδικείο Θηβών για παρεμπόδιση λειτουργίας διοδίων και παρακώλυση συγκοινωνιών 82 πολίτες της Βοιωτίας. Συγκεκριμένα, πρόκειται για μερικούς από τους πολίτες, που συμμετείχαν στις 18 Ιουλίου 2014 σε ειρηνική – συμβολική διαμαρτυρία, που διοργάνωσαν τα εργατικά κέντρα Θήβας και Λιβαδειάς, κατά της υποβάθμισης των δομών υγείας του Νομού.
Οι ποινικές διώξεις αυτές και οι συνακόλουθες παραπομπές, εκτός του ότι είναι άδικες και σκόπιμες, αποτελούν μνημείο προβληματικής και μεροληπτικής λειτουργίας της Εισαγγελικής Υπηρεσίας με προφανή στόχο την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της ιδιωτικής εταιρείας, που διαχειρίζεται τα διόδια στην περιοχή της Θήβας.
Η πλημμέλεια των παραπομπών διαφαίνεται από το γεγονός ότι από τον Αύγουστο του 2016 ισχύει το άρθρο 8 παρ. 3 του Ν. 4411/2016, σύμφωνα με το οποίο δικογραφίες που αφορούν πλημμελήματα, τα οποία έχουν τελεσθεί μέχρι και τις 31.3.2016 και απειλούνται με ποινή φυλάκισης μέχρι δύο έτη τίθενται στο αρχείο με πράξη του αρμόδιου Εισαγγελέα. Η παρακώλυση, δε, των συγκοινωνιών απειλείται με ποινή φυλάκισης μέχρι ενός έτους, οπότε εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της προαναφερθείσας διάταξης και οι ποινικές διώξεις των 82 πολιτών έπρεπε να τεθούν στο αρχείο, χωρίς την παραπομπή τους στο ακροατήριο.
Πέρα, όμως, από την παραπάνω δικονομική ελαττωματικότητα των παραπομπών στο ακροατήριο, στη συγκεκριμένη περίπτωση υπάρχει σαφέστατη μεθόδευση για τον ομαδικό εκφοβισμό και την αποτελεσματική τρομοκράτηση των πολιτών ως ατόμων και ως μελών κοινωνικών και συνδικαλιστικών φορέων, προκειμένου να αποτραπούν στο μέλλον οι οποιεσδήποτε κινητοποιήσεις. Αυτή είναι και η βασική επιθυμία και επιδίωξη της εταιρείας, που διαχειρίζεται τα διόδια.
Είναι πασίδηλο ότι η επιστράτευση του Ποινικού Δικαίου, του πλέον ισχυρού και σκληρού εργαλείου – μέσου άσκησης κρατικής πολιτικής για την εξυπηρέτηση του συμφέροντος μιας ιδιωτικής εταιρείας και την κατατρομοκράτηση των πολιτών, κάθε φορά που θα αποφασίζουν να διαμαρτυρηθούν και να αγωνισθούν για την προάσπιση των δημόσιων αγαθών, συνιστά στρατηγική επιλογή και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο ξέχασε τις προεκλογικές διαβεβαιώσεις για την κατάργηση των διοδίων και την αποκατάσταση του δημόσιου χαρακτήρα των Εθνικών Οδών, αλλά δεν έπραξε και τίποτα προς την κατεύθυνση της αποτροπής εμφάνισης φαινομένων τρομοκράτησης των διαμαρτυρόμενων πολιτών.
Προκαλεί, δε, θλίψη η ανακοίνωση της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία δεν καταλογίζει σκοπιμότητα στις παραπομπές αυτές και προβληματίζεται για την εμπέδωση του νομοθετικού πλαισίου αποσυμφόρησης των Δικαστηρίων, αποσιωπώντας τις ευθύνες της κυβέρνησης τους για την διάψευση των εξαγγελιών τους και την συμπόρευσή τους με τα κυρίαρχα οικονομικά συμφέροντα. Αποτελεί, τέλος, ανέκδοτο το υπονοούμενο, ότι ένας δικαστικός λειτουργός, ο οποίος δήθεν δεν εμπεδώνει την νομοθετική πολιτική τους, τους ναρκοθετεί την άσκηση της δήθεν «αριστερής» πολιτικής και δεν σέβεται το δικαίωμα στην διαμαρτυρία των πολιτών.
Το συμπέρασμα, όμως, είναι ξεκάθαρο και συμπυκνώνεται ως ακολούθως:
Το κυρίαρχο οικονομικό σύστημα μέσω της πρόθυμης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έχει την δυνατότητα να επιστρατεύει την πιο σκληρή και άμεση μορφή εξουσίας (Ποινική Δικαιοσύνη) και να υλοποιεί την αντιδραστική και ταξική του στέρεα βούληση για τον εκφοβισμό και την αποτροπή των πολιτών από οποιεσδήποτε κινητοποιήσεις – διαμαρτυρίες ανεξάρτητα από το δίκαιο και θεμιτό των μέσων και αιτημάτων τους.