Να μην συνηθίσουμε στις εικόνες εξαθλίωσης του “άλλου”
Η προσφυγιά δεν είναι έγκλημα ούτε επιλογή.
Από τα συντρίμμια του τόπου προέλευσής τους, του τόπου που αγάπησαν και που εκεί ζούσαν όλα όσα αγαπούν, στην προσφυγιά και στην ξενιτιά. Αφήνοντας πίσω σπίτια, δουλειές, όνειρα και κάποιους συγγενείς. Αφήνοντας πίσω την ζωή τους, εκδιώχθηκαν βίαια και αναγκάστηκαν να φύγουν για να βρουν την “Γη της επαγγελίας” τους.
Φυσικά ο δρόμος κάθε άλλο παρά εύκολος είναι. Έχουν να κάνουν με λαθρέμπορους και με εκμεταλλευτές, με φασιστικές συμπεριφορές (κρατικές και μη) και με ακροδεξιές λογικές.
Η Ευρώπη των λαών που ευαγγελίζονταν κάποτε, μετατράπηκε στην “Ευρώπη των πνιγμών”.
Στοιβαγμένες ψυχές στα καράβια από τους λαθρέμπορους. Τόσα πολλά ναυάγια που έχει χαθεί το μέτρημα.
Όσοι επιβιώνουν από τη θάλασσα ταξιδεύουν με τα πλοία της γραμμής για τον Πειραιά και εκεί ξεκινάει ένας ακόμη Γολγοθάς.
Είτε θα φύγουν για τα σύνορα, για να περάσουν σε κάποια άλλη χώρα και να συνεχίσουν το ταξίδι τους, είτε θα παραμείνουν στην Ελλάδα με την ελπίδα να ανοίξουν κάποτε τα σύνορα και να φύγουν για τον προορισμό τους.
Φυσικά έχουμε γίνει όλοι μάρτυρες εικόνων θλιβερών και τραγικών καταστάσεων.
Άνθρωποι που ξεκινούν με τα πόδια να διασχίσουν την Εθνική οδό μέχρι τα σύνορα, που στοιβάζονται στους χώρους «φιλοξενίας» χωρίς τα απολύτως απαραίτητα, που τσακίζονται πάνω στους φράχτες του αίσχους. Ποιος μπορεί να πιστέψει τις ανοησίες των μικρόνοων φασιστοειδών , ότι όλα αυτά τα μαρτύρια τα παιρνούν για να εξισλαμίσουν την ευρώπη , την Ελλάδα και τον κόσμο όλο? Μόνο όσοι θεωρούν πως ο «Ξένιος Δίας» ήταν αλλοδαπός μπορεί να το πιστεύουν…..
Άλλωστε η κατανομή των Σύριων προσφύγων είναι πολύ μεγαλύτερη στις γειτονικές χώρες απ’ ότι στην Ευρώπη , γεγονός που αποδεικνύει σε όποιον δεν εθελοτυφλεί , ότι οι άνθρωποι αυτοί πρωτίστως επιδιώκουν να φύγουν από την κόλαση του πολέμου και δευτερευόντως να αναζητήσουν μια – όποια «γη της επαγγελίας». (Επιπλέον ακόμη και με αμιγώς μαθηματική λογική , σε μια Ε.Ε. των 500.000.000 κατοίκων , ακόμη και το σύνολο των συρίων προσφύγων να ενσωματώνονταν σε αυτή (4.000.000 άνθρωποι) , δεν θα αποτελούσαν παρά το 0,8% του συνολικού πληθυσμού της ΕΕ.)
Το δράμα των προσφύγων αναφέρεται με επίταση αποκλειστικά και μόνο λόγω των οξυμένων διαστάσεων των προσφυγικών ροών του τελευταίου έτους και σε καμία περίπτωση επειδή διαχωρίζεται από το συνολικό πρόβλημα της μετανάστευσης. Μια τέτοια λογική θα ενίσχυε την καθεστωτική αντίληψη ότι «άλλο πρόσφυγας – άλλο μετανάστης οικονομικός ή όχι». Ο διαχωρισμός αυτός όχι μόνο δεν βοηθάει στην κατανόηση των αιτίων – που είναι κοινά και στους μεν και στους δε – αλλά κυρίως δεν βοηθάει στην αντιμετώπιση του προβλήματος. Το «πρόβλημα» δεν είναι ο ξεριζωμένος για όποια αιτία και η περιπλάνησή του ανά τον κόσμο για να βρει μια περισσότερο ασφαλή και αξιοπρεπή ζωή. Το ΠΡΟΒΛΗΜΑ είναι οι λόγοι που οδηγούν στον ξεριζωμό. Αυτές τις αιτίες είναι που προσπαθούν συνειδητά να αποκρύψουν –πέραν των άλλων- και οι ακροδεξιές, φασιστικές και ρατσιστικές κραυγές «περί εισβολής λαθρομεταναστών» (οι οποίες επίσης δεν τους ξεχωρίζουν). Επικεντρώνοντας στο πρόσωπο (μετανάστη – πρόσφυγα) , αποφεύγουν τεχνηέντως να πάρουν θέση στο πρόβλημα Μετανάστευση- Προσφυγιά. Είναι με άλλα λόγια σαν να αναφέρεσαι στην Ανεργία π.χ. επικεντρώνοντας στον άνεργο , που δεν είναι «ανεκτός» , αλλά να κάνεις τουμπεκί για την ίδια την ανεργία.
Ποιος ευθύνεται για την προσφυγική κρίση?
Πρώτα απ’ όλα ο πόλεμος και όσα συμφέροντα – οικονομικά, γεωπολιτικά – τον συντηρούν και τον ενισχύουν.
Η Ε.Ε., το ΝΑΤΟ, η Ρωσία, η Αμερική, η Τουρκία και ο ρόλος του χωροφύλακα της Μέσης Ανατολής, η ενίσχυση των φονταμενταλιστών-σκοταδιστών του ISIS, αυτοί και τα συμφέροντά τους είναι που ευθύνονται για τον πόλεμο.
Αυτοί είναι που έχουν συμφέροντα στην περιοχή της μέσης ανατολής και αυτοί είναι που δημιουργούν τους πρόσφυγες της Συρίας.
Ο πόλεμος για το πετρέλαιο & τους διαδρόμους εξόδου του στη μεσόγειο καθώς και τα ευρύτερα γεωστρατηγικά σχέδια των ιμπεριαλιστών είναι αυτά που έχουν ισοπεδώσει τη Συρία , όπως πριν μερικά χρόνια το ΙΡΑΚ , τη Λιβύη κλπ. Είναι τα ίδια συμφέροντα που με πολλαπλούς τρόπους εγκυμονούν νέους κινδύνους πολεμικής ανάφλεξης στην περιοχή.
Φυσικά μόνο ως αστείο μπορεί να εκληφθεί ότι οι υπαίτιοι αυτής της κατάστασης θα είναι αυτοί που θα δώσουν την λύση.
Αυτό είναι ξεκάθαρο πλέον βλέποντας την αντίδραση των κρατών της Ε.Ε. τα οποία το ένα μετά το άλλο κλείνουν τα σύνορά τους για τους πρόσφυγες.
Για να διαφυλάξουν τις πατρίδες του καθαρές από τα καραβάνια των προσφύγων, γιατί η ακροδεξιά ηθική είναι η ηθική του μισανθρωπισμού και της ξενοφοβίας.
Η αφορμή για μια Ευρώπη φρούριο, την Ευρώπη του σκοταδισμού και της ακροδεξιάς πολιτικής, που έχει αναλάβει να διασφαλίσει η Frontex και το ΝΑΤΟ.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση μέσα και από την προσφυγική κρίση αποδεικνύει τον πραγματικό της χαρακτήρα : δεν είναι ένωση ελεύθερων λαών , της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης αλλά ένωση της απόλυτης ελευθερίας για τα αρπακτικά του κεφαλαίου , που υψώνει φράκτες αδιάβατους στα δικαιώματα των ανθρώπων ευρωπαίων και μεταναστών. Η πρόσφατη απόφαση της συνόδου κορυφής της ΕΕ – Τουρκίας για την προσφυγική κρίση αποδεικνύει ό,τι Διεθνές δίκαιο – συνθήκες κλπ καταπατώνται ανά πάσα στιγμή μπροστά στο «ιερό δικαίωμα» του συστήματος της εκμετάλλευσης να προστατεύσει τα συμφέροντά του.
Πετώντας ξεροκόμματα «κοινοτικών επιδοτήσεων» στους ανέκαθεν ευρωλιγούρηδες του εγχώριου πολιτικού προσωπικού , θέλει να μετατρέψει τη χώρα σε «αποθήκη ψυχών». Η θλιβερή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ – όπως και με τα μνημόνια – δήθεν αντιστέκεται , δήθεν διαπραγματεύεται , για να υλοποιήσει τελικά απολύτως τους σχεδιασμούς της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ. Στην πραγματικότητα αυτό που συμβαίνει είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση –με την κατ’ επίφαση αριστερή φρασεολογία- ταυτίζεται πλήρως με τα συμφέροντα του ελληνικού και ευρωπαϊκού κατεστημένου. Υιοθετεί τους απάνθρωπους διαχωρισμούς σε πρόσφυγες & «παράτυπους μετανάστες» , τη στρατικοποίηση της αντιμετώπισης του προσφυγικού , ενώ δίνει γη και ύδωρ σε Ε.Ε. – ΝΑΤΟ , αναγνωρίζοντάς τους τον κυρίαρχο ρόλο.
Η Ε.Ε. ως νέος Πόντιος Πιλάτος ξεπλένει τα χέρια της μέσα στο αίμα και στα δάκρυα των προσφύγων.
Όλοι θα δέχονταν τους πρόσφυγες όπως είχαν αποφασίσει, αλλά τελικά όλοι ύψωσαν τα νέα “τείχη της ντροπής” για να διαφυλάξουν αμόλυντες τις καπιταλιστικές και βαθιά ρατσιστικές και ακροδεξιές κοινωνίες τους.
Στην Ευρώπη ξυπνούν φαντάσματα και φρικιαστικές στιγμές του πρόσφατου παρελθόντος. Τα οποία οι περισσότεροι – κακώς – πιστεύαμε ότι δε θα ξανασαλέψουν, τουλάχιστον τόσο σύντομα.
Ξυπνούν μνήμες από το ’30 και το μίσος κατά των Εβραίων. Παρόμοια περιστατικά βλέπουμε και σήμερα, σχεδόν σε όλες τις χώρες της γηραιάς ηπείρου.
Πόρτες σε προσφυγικά σπίτια της Βρετανίας βάφονται κόκκινες για να γνωρίζουν οι γείτονες την παρουσία των σύγχρονων «ανέγγιχτων». Πρόσφυγες που σχηματίζουν ουρές για συσσίτιο καλούνται να φορούν ειδικά περιβραχιόνια και στην Ελλάδα, ενώ στη Δανία και στη Γερμανία ξεκινά η κατάσχεση της μοναδικής περιουσίας που κατάφεραν να μεταφέρουν στις αποσκευές τους. Οι εξελίξεις των τελευταίων εβδομάδων έχουν μια έντονη αποφορά από τα χρόνια που προηγήθηκαν του ολοκαυτώματος – όχι τόσο σε σχέση με τη χιτλερική Γερμανία, όσο με την ετοιμότητα των «πολιτισμένων» δυνάμεων της εποχής να παραδώσουν τους Εβραίους πρόσφυγες στους ναζιστές. Ο πρόσφατος τίτλος της βρετανικής εφημερίδας Ντέιλι Μέιλ, που εξηγεί γιατί το Ηνωμένο Βασίλειο δεν μπορεί να δεχθεί άλλα 3.000 παιδιά προσφύγων, είναι σχεδόν πανομοιότυπος με τα πρωτοσέλιδα των βρετανικών και αμερικανικών εφημερίδων του 1939, που εξηγούσαν γιατί οι ροές Εβραίων προσφύγων συνιστούσαν απειλή για την εθνική ασφάλεια και την ευημερία των πληθυσμών τους.
Στη Γερμανία περίπου ο μισός πληθυσμός εμφανίζεται απογοητευμένος ή και εξοργισμένος με την Μέρκελ για τον αριθμό των προσφύγων που επέτρεψε να εισέλθουν σε γερμανικό έδαφος.
Το γεγονός ότι σχεδόν 2000 άνθρωποι την ημέρα αποφασίζουν να ρισκάρουν τη ζωή τους για να περάσουν από την Τουρκία στην Ελλάδα, εκλαμβάνεται από την “πολιτισμένη Ευρώπη” σαν μια ακόμη ένδειξη της απειλής και όχι της απόγνωσης που έχουν δημιουργήσει οι πόλεμοι που στήνονται στην ευρύτερη περιχοή της Μέσης Ανατολής – συγκρούσεις τις οποίες η πολεμική βιομηχανία της Ευρώπης συνεχίζει να αναζωπυρώνει με οπλικά συστήματα.
Οι λύσεις που συζητιούνται στην Ε.Ε., δείχνουν ξεκάθαρα το κλίμα ξενοφοβίας και προσφυγοφοβίας που καλλιεργείται από τα ΜΜΕ και τις κυβερνήσεις σχεδόν σε όλες τις χώρες.
Οι κυβερνήσεις βλέπουν ως λύση στρατούς στα σύνορα (τύπου Frontex αλλά όχι μόνο αυτό) και στρατόπεδα συγκέντρωσης («φιλοξενίας») τα οποία στήνονται σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Παρά την αναμφισβήτητη ένταση του φαινομένου, η ΕΕ επιχειρεί να αποσιωπήσει το γεγονός ότι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες που καταλήγουν στα σύνορά της είναι ελάχιστοι συγκριτικά με τις ροές ανθρώπων σε χώρες της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής. Λιγότερο από το 20% των Σύρων προσφύγων φτάνουν στην Ευρώπη, ενώ η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων που έχασαν τα σπίτια και τις οικογένειές τους καταλήγουν σε γειτονικές χώρες.
Η Τουρκία έχει ήδη δεχθεί περίπου 2,5 εκατομμύρια πρόσφυγες ενώ ο Λίβανος 1,2 εκατομμύριο – δηλαδή περίπου το ένα τέταρτο του πληθυσμού του. Η απόκρυψη αυτής της πληροφορίας εμπεριέχει και έντονα ιδεολογικά στοιχεία καθώς υπονοεί ότι ο «ανώτερος ευρωπαϊκός πολιτισμός» είναι πόλος έλξης για τους πρόσφυγες – διαιωνίζει δηλαδή την αντίληψη ότι αυτοί οι άνθρωποι έρχονται μόνο σε αναζήτηση μιας «καλύτερης ζωής» και όχι για να ξεφύγουν από το σφαγείο που έχει δημιουργήσει ο αμερικανικός και ευρωπαϊκός ιμπεριαλισμός ή οι συνθήκες απόλυτης ένδειας που προωθεί το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα.
Θα πρέπει να τονιστεί ότι οι περισσότερες από τις προτάσεις και τις αποφάσεις των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων παραβιάζουν κατάφορα τη συνθήκη της Γενεύης, την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και σειρά οδηγιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Και ο λαός : «μοιραίος κι άβουλος αντάμα να περιμένει ίσως κάποιο θάμα»;
Μέσα στην προσπάθεια να ισορροπήσουμε ανάμεσα στα μνημόνια, στον αξιοπρεπή βίο και στην ευαισθησία μας, βρισκόμαστε μπροστά σε ένα πρόβλημα που γιγαντώνεται όσο περνούν οι μέρες.
Οι πρόσφυγες πληθαίνουν όσο η κοινωνία ματώνει ακόμη από τα συνεχόμενα χτυπήματα στον καιρό των μνημονίων.
Ο λαός πρέπει να καταλάβει ότι πρόκειται για πόλεμο και ότι τώρα είναι που πρέπει να σταθεί δυνατά στα πόδια του και να συμπαρασταθεί στους πρόσφυγες.
Μαζί με την δυναμική του απάντηση στην κυβέρνηση που έφερε ακόμα ένα μνημόνιο, πρέπει να δείξει πυγμή και να φανεί αλληλέγγυος στους πρόσφυγες.
Η Ελλάδα είναι το πέρασμα των προσφύγων προς την Ευρώπη, δεν είναι ο προορισμός τους. Πρέπει η κυβέρνηση να τους εξασφαλίσει τα χαρτιά και μια δίοδο διαφυγής. Κόντρα στις συνθήκες Σένγκεν και Δουβλίνο και στις πολιτικές διαχωρισμού των προσφύγων σε «καλούς» για τις φάμπρικες της γερμανίας και «κακούς» που θα επιστρέψουν στη σφαγή. Δεν χωράνε αυτή την ώρα διαπραγματεύσεις για ελαστικότερα μέτρα και πακέτα επιδοτήσεων. Δεν χωράει σεβασμός στο «ευρωπαϊκό κεκτημένο» , ούτε εμπιστοσύνη στους «συμμάχους» του ΝΑΤΟ. Η εμπλοκή όλων αυτών μόνο κινδύνους εγκυμονεί. Είτε θα μετατρέψουν το Αιγαίο σε απέραντο νεκροταφείο , είτε θα εντείνουν τους πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς με ανυπολόγιστο κόστος για τους λαούς της περιοχής.
Ακόμη και στην Ευρώπη της κρίσης , ακόμη και στην Ελλάδα του χρεωκοπημένου λαού , το πρόβλημα δεν είναι η δήθεν «έλλειψη πόρων». Ο πλούτος που παράγουν οι λαοί του κόσμου επαρκεί για να έχουν όλοι οι άνθρωποι του πλανήτη μια αξιοπρεπή ζωή , απαλλαγμένη από τη βία της ανέχειας. Στην ΕΕ των 4. Εκατομμυρίων αστέγων υπάρχουν 11 εκατομμύρια κενές κατοικίες , που θα επαρκούσαν άνετα να καλύψουν τις στεγαστικές ανάγκες των άστεγων ευρωπαίων και όλων των προσφύγων – μεταναστών. Ενώ στην Ελλάδα της κρίσης υπάρχουν 300.000 κενές κατοικίες , ενώ 80.000 ακίνητα του Δημοσίου μόνο έχουν παραδοθεί στο ΤΑΙΠΕΔ για ξεπούλημα, για να μη μιλήσουμε για τα χιλιάδες ιδιωτικά – εγκαταλελειμμένα ακίνητα (εργοστάσια-ξενοδοχεία κλπ).
Η κυβέρνηση Συριζα – ΑΝΕΛ παραδόθηκε αμαχητί – όπως ήταν αναμενόμενο -για ακόμη μια φορά στις ορέξεις της Ε.Ε. (της Μέρκελ κατά κύριο λόγο) και ακολούθως της Τουρκίας. Σύρθηκε στο περιβόητο “Plan B” αγκαλιά με την Τρόικα εσωτερικού και ακολουθεί μια “Εθνική γραμμή” η οποία είναι σκληρή και κατά των προσφύγων. Είναι η εποχή που γράφονται με τα πιο μαύρα γράμματα οι σελίδες της σύγχρονης ιστορίας. Σελίδες μαύρες που τις γεμίζουν με εικόνες και πράξεις ντροπής. Το ντροπιαστικό “Σχεδιο Β” θεωρεί τετελεσμένο γεγονός το κλείσιμο των συνόρων και την μετατροπή της Ελλάδας σε ένα τεράστιο στρατόπεδο συγκέντρωσης προσφύγων. Πέρα από την αποδοχή άνευ όρων του “Σχεδίου Β”, στο κοινό ανακοινωθέν της κυβέρνησης και της τρόικας εσωτερικού (πλην του ΚΚΕ) δεν αναφέρεται ούτε μια λέξη για άνοιγμα των συνόρων και για να εφαρμοστεί η συνθήκη των Ηνωμένων Εθνών, για τους πρόσφυγες, να πέσουν όλοι οι φράχτες και να επιβληθούν κυρώσεις στις χώρες εκείνες που πήραν μονομερείς αποφάσεις.
Λαμβάνοντας την απόφαση να προχωρήσουν σε δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης αλλά και στην αποδοχή του όρου “παράτυποι μετανάστες” γίνεται κατανοητό ότι αυτή η κυβέρνηση υιοθετεί ακροδεξιές λογικές και προχωράει στην πραγματοποίηση τους ρίχνοντας στην φωτιά το μανδύα της δήθεν αριστερής κυβέρνησης. Η Ελλάδα έχει αναλάβει τον ρόλο του κομπάρσου σε όλες τις φάσεις αυτής της τραγωδίας που παρακολουθούμε.
Τη λύση θα την δώσουν οι λαοί.
«Ο πόλεμος είναι η συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα» η ρήση του Κλαούζεβιτς βρίσκει την φρικτή επιβεβαίωσή της στις μέρες μας. Καμία ανάλυση αναφορικά με το προσφυγικό ζήτημα δεν μπορεί να σταθεί , αν δεν λάβει υπόψη της τον ή τους πολέμους που προκαλούν τις καταστροφές ολόκληρων περιοχών ή χωρών και δημιουργούν τα εκατομμύρια των εκτοπισμένων. Όσο είναι αλήθεια αυτό όμως , άλλο τόσο είναι αλήθεια ότι η πλειοψηφία των συστημικών προσεγγίσεων ΔΕΝ παίρνει ξεκάθαρα θέση ΕΝΑΝΤΙΑ στον πόλεμο και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Από την άποψη των «κολλασμένων» όπου γης, από τον άστεγο του Αμβούργου και του Λονδίνου , τον ξεσπιτωμένο της Ισπανίας, έως τον ελαστικά απασχολούμενο ή άνεργο της Ελλάδας, η αντιμετώπιση του προσφυγικού ΔΕΝ μπορεί παρά να συνδυάζεται με ένα αδυσώπητο αγώνα ενάντια στον πόλεμο και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.
Παράλληλα η αλληλεγγύη είναι η λέξη που θα πρέπει να γίνει το σύνθημα μας σε αυτές τις δύστροπες μέρες.Ότι μπορεί ο καθένας πρέπει να το δώσει, οι πρόσφυγες δεν είναι λαθραίοι, ούτε θέλουν να μας εξισλαμίσουν. Οι ναζιστικές λογικές πρέπει να διαλυθούν, να πνεύσει ένας άνεμος αλληλεγγύης προς τον Συριακό λαό και προς κάθε άνθρωπο που ζητάει την βοήθεια μας.Είναι νωπές ακόμα οι μνήμες της δικής μας προσφυγιάς και της δικής μας ξενιτιάς.Όσο κι αν ενοχλεί τα ναζιστικά και εθνικιστικά σκουπίδια η αλήθεια είναι μία, στην αρχαία Ελλάδα ο νόμος τιμωρούσε αυστηρά όποιον δεν φιλοξενούσε και δεν φρόντιζε τους “ξένους”.Ο λαός που κατοικεί σε αυτό το κομμάτι της Γης έχει αποδείξει πολλές φορές στο παρελθόν την αλληλεγγύη του και την ευαισθησία του σε τέτοιες καταστάσεις, είναι η στιγμή να το ξανακάνει.
Ο λαός είναι αναγκαίο να σταθεί πραγματικά αλληλέγγυος στους πρόσφυγες σε όλες τις εκφάνσεις του δράματος που ζουν. Εκτός από την αλληλεγγύη που θα πρέπει να αναδειχθεί ως το μέγιστο εργαλείο προσφοράς προς τους πρόσφυγες αυτή τη στιγμή, θα πρέπει ο λαός να απαιτήσει από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να ανοίξουν άμεσα τα σύνορα, κόντρα στις αποφάσεις της ΕΕ. Αυτή η απαίτηση θα πρέπει να γίνει δυναμικά προς την κυβέρνηση και να ανοίξει γενικά το θέμα το δράματος του Συριακού λαού και όλων των μεταναστών ή προσφύγων. Απαίτηση μας είναι να ανοίξουν τα σύνορα άμεσα, να σταματήσει ο πόλεμος τώρα και να γίνει η διαχείριση της προσφυγικής κρίσης με βάσει τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη συνθήκη της Γενεύης. Να μην υπάρξουν στρατόπεδα συγκέντρωσης τύπου αμυγδαλέζας για τους ¨παράτυπους μετανάστες¨, ο όρος παράτυπος όταν αναφέρεται σε άνθρωπο είναι βγαλμένος μέσα από τα πιο σκοτεινά και θλιβερά ναζιστικά μυαλά.
Παλεύουμε για τη λευτεριά όλων μας και δεν μπορούμε να σταθούμε αμέτοχοι στο δράμα των προσφύγων. Η αλληλεγγύη δεν είναι lifestyle, ούτε ξέπλυμα αμαρτιών, ούτε ευκαιρία κερδοφορίας. Το κίνημα αλληλεγγύης δεν θα πρέπει να επιτρέψει την εκμετάλλευσή του από την κυβέρνηση και τα εγχώρια ή διεθνή κέντρα του κεφαλαίου. Δεν θα πρέπει να επιτρέψει η αυθόρμητη δράση κοινωνικής αλληλεγγύης να γίνει το άλλοθι της αδράνειας του κρατικού μηχανισμού.() Θα πρέπει να αποκαλύπτει σε όλο της το μεγαλείο ότι η στάση κυβέρνησης – ΕΕ δεν είναι κυρίως ζήτημα έλλειψης πόρων (άλλωστε πολύ εύκολα συμφώνησαν για 6 δις στην Τουρκία – όταν για λιγότερο από 1 δις του μνημονίου στην Ελλάδα θέλουν να διαλύσουν την κοινωνική ασφάλιση). Όπως τα μνημόνια ήταν η απάντηση του συστήματος στην οικονομική κρίση , έτσι και η στάση στην προσφυγική κρίση και τον πόλεμο είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Αδιαφορία για τους ανθρώπους και τις ανάγκες τους μπροστά στην «ιερή αγελάδα» του συστήματος, την αδιατάρακτη παραγωγή κέρδους.
Είδαμε πολλούς εκμεταλλευτές να τρίβουν τα χέρια τους μπροστά στον πόνο και στα δάκρυα των προσφύγων, τα έχουμε ξαναδεί και θα τα ξαναδούμε. Ο λαός πρέπει να απομονώσει αυτά τα ντροπιαστικά παραδείγματα. Η αλληλεγγύη και ο αγώνας για μια καλλύτερη ζωή θα πρέπει να αναδυθεί ως ο μόνος δρόμος προς την καλυτέρευση των συνθηκών διαβίωσης των προσφύγων/μεταναστών και ντόπιων εργαζομένων.
Εχθρός μας είναι ο πόλεμος και όχι οι πρόσφυγες. Παλεύουμε ενάντια σε αυτούς που προκαλούν τον ξεριζωμό και υπερασπίζουμε τους πρόσφυγες και τα δικαιώματά τους. Επιπλέον, πρέπει να επισημάνουμε πως πέρα από τον πόλεμο, αν και στις μέρες μας είναι η κυρίαρχη αιτία ξεριζωμού, υπάρχουν και άλλες αιτίες για να αναγνωριστεί κάποιος ως πρόσφυγας. Πρόσφυγας είναι αυτός/η που εγκαταλείπει τη χώρα καταγωγής του/ης ή τον τόπο της τελευταίας ή συνήθους διαμονής του/ης εξαιτίας δικαιολογημένου φόβου δίωξης εξαιτίας της φυλής, της θρησκείας, της εθνικότητας, της συμμετοχής του/ης σε ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα ή των πολιτικών του/ης πεποιθήσεων (πραγματικών ή αποδιδόμενων) και για τον λόγο αυτό, δεν μπορεί ή δεν επιθυμεί να επιστρέψει στη χώρα του/ης. Δικαίωμα ασύλου επίσης από το 2011 έχουν και όσοι κινδυνεύουν λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού ή έχουν υποστεί ή κινδυνεύουν να υποστούν οποιαδήποτε μορφή έμφυλης βίας. Είναι σημαντικό λοιπό ταυτόχρονα να παλεύουμε ενάντια σε όλα όσα δημιουργούν διακρίσεις, καταπίεση, διώξεις έως το σημείο της απειλής της ίδιας της ζωής των ανθρώπων. Τα ανοιχτά σύνορα και τα νομιμοποιητικά έγγραφα για όλους και όλες, πρόσφυγες και μετανάστες, είναι η μόνη λύση για την αντιμετώπιση των επιπρόσθετων προβλημάτων όλων των κυνηγημένων της γης.
Απαιτούμε:
• Να ανοίξουν τώρα για τους πρόσφυγες οι συνοριακές δίοδοι μεταξύ των χωρών της Ευρώπης . Όχι στην παρεμπόδιση των διαδρομών τους από την αστυνομία.
• Άμεση αποχώρηση του ΝΑΤΟ από το Αιγαίο. Όχι στη συμμετοχή του ΝΑΤΟ σε επιχειρήσεις ενάντια στους πρόσφυγες και σε δολοφονικές επαναπροωθήσεις.
• Ασφαλή, ελεύθερη διέλευση από χερσαία και θαλάσσια σύνορα της Ελλάδας, για τους πρόσφυγες του πολέμου, της καταπίεσης και της φτώχιας.
• Να μπει τέλος στο έγκλημα στο Αιγαίο. Να σταματήσουν οι δολοφονικές επιχειρήσεις αποτροπής και επαναπροώθησης της Frontex και της ελληνικής συνοριοφυλακής. Όχι στην επιχείρηση Ποσειδών στο Αιγαίο για αποτροπή διέλευσης των προσφύγων. Όχι σε δημιουργία Ευρωπαϊκής συνοριοφυλακής-ακτοφυλακής.
• Να πέσει ο φράχτης του Έβρου. Κανένας φράκτης στην Ευρώπη. Όχι στην Ευρώπη-φρούριο.
• Όχι στον εγκλεισμό και την γκετοποίηση των προσφύγων, όχι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στα hot spot και τα μέτρα διαλογής. Όχι στη στρατιωτικοποίηση της διαχείρισης του προσφυγικού.
• Όχι στην ποινικοποίηση της μετανάστευσης. Νομιμοποίηση και πλήρη δικαιώματα για τους οικονομικούς και πολιτικούς πρόσφυγες.
• Όχι στις διώξεις εθελοντών για βοήθεια στους πρόσφυγες. Κατάργηση της ποινικοποίησης της βοήθειας στους πρόσφυγες.
• Κατάργηση των συνθηκών του Δουβλίνου. Δικαίωμα στο άσυλο.
• Προστασία των προσφύγων – μεταναστών από τα κυκλώματα εκμετάλλευσης. Πρόνοια και φροντίδα για τους ανήλικους.
• Κατάλληλα δημόσια κτίρια και δομές για την αξιοπρεπή στέγαση, περίθαλψη, σίτιση και δημόσια μέσα για τη μετακίνηση των οικονομικών και πολιτικών προσφύγων.
-
Χρηματοδότηση και προσλήψεις για τις δομές και υπηρεσίες κοινωνικής στήριξης και όχι για κέντρα κράτησης και καταστολή των προσφύγων.
Αγωνιζόμαστε:
• ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, τις επεμβάσεις και τους βομβαρδισμούς ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ε.Ε. και στη συμμετοχή της χώρας μας με οποιαδήποτε κάλυψη, βάσεις, υποδομές, στρατό.
• ενάντια στις ανάλγητες αντιμεταναστευτικές πολιτικές της Ε.Ε. και της ελληνικής κυβέρνησης.
Ο ρόλος της Τουρκίας
Η άνοδος του AKP στην εξουσία τα τελευταία χρόνια, σήμανε το τέλος του «κοσμικού» ιδεολογικού προσανατολισμού του τουρκικού κράτους
Η στροφή προς την θρησκεία ως κεντρικό στοιχείο αναφοράς του τουρκικού κράτους και η σχετική μείωση της πολιτικής επιρροής του στρατού, ωστόσο, δεν διατάραξε τη συνέχεια της κρατικής κατασταλτικής πολιτικής, ούτε μείωσε καθόλου την ένταση της απέναντι στο κουρδικό κίνημα και τις αντισυστημικές πολιτικές δυνάμεις. Σήμερα παρατηρούμε ότι παρά τις διαφορετικές αφετηρίες και στοχεύσεις του Κεμαλικού κράτους και του AKP (κόμμα του Ερντογάν), η υπεράσπιση των Τουρκικών εθνικών συμφερόντων έχει εξαφανίσει αυτές τις διαφοροποιήσεις.
Αντιθέτως, η νέα στρατηγική συμμαχιών του τουρκικού κράτους (Σαουδική Αραβία, ISIS) ενέτεινε την καταστολή απέναντι στα οργανωμένα κομμάτια του κουρδικού λαού: δεν είναι μόνο η εναντίωση του PKK στη στρατηγική αφομοίωσης των Κούρδων με βάση την κοινή (σουνιτικό ισλάμ) θρησκεία. Η πραγματική απειλή για το τουρκικό κράτος έγκειται στην ελευθεριακή πολιτική στροφή του PKK, όπως και του PYD στο κομμάτι του συριακού Κουρδιστάν (Rojava). Το σημερινό πρόταγμα του κουρδικού κινήματος στην Τουρκία και τη Συρία είναι πλέον κάτι πολύ περισσότερο από ένα εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα αριστερού τύπου.
Δεδομένης της πολυεθνοτικής σύνθεσης της Τουρκίας, το δόγμα του εσωτερικού εχθρού αποτελούσε διαχρονικά τον θεμέλιο λίθο της εθνικής συνοχής, ενώ η κατασταλτική πολιτική του τουρκικού κράτους ενάντια στους Κούρδους αγωνιστές, ασκείτο ανεξάρτητα από την εκάστοτε κυβέρνηση. Το AKP λοιπόν, δεν είναι παρά ένα ακόμη προϊόν του τουρκικού μιλιταριστικού κρατικού μηχανισμού· ένα ακόμη πιόνι στην υπηρεσία του τουρκικού εθνικισμού.
Με αυτό το νέο ιδεολογικό περίβλημα και, ενίοτε, με τις πολιτικές πλάτες της Ε.Ε. και των ΗΠΑ, ο Ερντογάν συνεχίζει τη στρατηγική της έντασης (που τον επανεγκαθίδρυσε στην εξουσία στις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου), εξαπολύοντας τη σφοδρότερη επίθεση των τελευταίων ετών σε κουρδικές πόλεις και συνοικίες της ανατολικής Τουρκίας. Από τον περασμένο Δεκέμβρη, οι κουρδικές πόλεις Ντιγιάρμπακιρ, Σίζρε, Σιλβάν, Σιρνάκ και Σιλόπι, σφυροκοπούνται από τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις με το πρόσχημα του πολέμου ενάντια στην «τρομοκρατία».
Κι όμως, παρά το μέγεθος της καταστολής, οι κάτοικοι των περιοχών αυτών σκάβουν χαρακώματα και χτίζουν οδοφράγματα, συνεχίζοντας να κάνουν αυτό που έμαθαν από παιδιά: να αντιστέκονται με όλα τα μέσα απέναντι στον τουρκικό κρατικό ολοκληρωτισμό. Ο κουρδικός λαός πληρώνει το τίμημα για τον συνεχή αγώνα του για ελευθερία και αυτονομία, τον αγώνα της επαναστατημένης Rojava στη Συρία, την αντίσταση των μαχητών του PKK στο τουρκικό Κουρδιστάν και τους νικηφόρους αγώνες ενάντια στους φονταμενταλιστές-σκοταδιστές του ISIS: οι δεσμοί του τελευταίου με το τουρκικό κράτος προφανώς δεν εξαντλούνται στις πιθανές εμπορικές συναλλαγές, όπως η μεγάλη νίκη στο Κομπάνι δεν ήταν ήττα μόνο για το ISIS, αλλά και για τους συμμάχους του.Κρίσιμο πολιτικό επιστέγασμα για τις συγκεκριμένες επιχειρήσεις αλλά και τη γενικότερη πολιτική του τουρκικού κράτους, αποτελεί η σύνοδος της ΕΕ στην Τουρκία τον περασμένο Νοέμβριο. Η επανέναρξη των διαπραγματεύσεων για την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ σε μια περίοδο όξυνσης της αντιπαράθεσης με τη Ρωσία και αναζωπύρωσης της σύγκρουσης με το PKK και άλλες τουρκικές πολιτικές οργανώσεις, δεν είναι παρά μια προσπάθεια εξωραϊσμού της τουρκικής εξωτερικής και εσωτερικής πολιτικής.Στα πλαίσια της σύγκρουσης μικρών και μεγάλων ιμπεριαλισμών στην ευρύτερη περιοχή, οι ευρωπαίοι ηγέτες ανταμείβουν τον εξ ανατολής σύμμαχό τους για το ‘σθένος’ που επιδεικνύει απέναντι στον Πούτιν -κύριο αντίπαλο των συμφερόντων της ΕΕ στην Ουκρανία- και επιπλέον, νομιμοποιούν τη στρατηγική της Τουρκίας στο συριακό ζήτημα. Τουτέστιν, ο βορειοαμερικανικός και ευρωπαϊκός ιμπεριαλισμός, επιβραβεύουν τον εξ Ανατολών σύμμαχό τους, ενάντια στον ρωσικό.
http://www.huffingtonpost.gr/2016/03/08/politiki-metanasteutiko_n_9405084.html
- Υπάρχει χώρος και χρήμα στην ΕΕ για την αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης? http://www.pandiera.gr/%CE%BF%CF%85%CE%B1%CE%AF-%CF%85%CE%BC%CE%AF%CE%BD-%CE%B5%CF%81%CF%89%CF%80%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CE%B9-%CF%85%CF%80%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%AF/
- Τέλος Πρώτης Φάσης για το προσφυγικό
- Η κατασταλτική όψη της αντιμετώπισης του προσφυγικού από την ελληνική Κυβέρνηση
http://diktiospartakos.blogspot.gr/2016/03/blog-post_140.html#more
- Eλλάδα & η εξωτερική πολιτική έναντι στης Συρίας
http://rieas.gr/images/aref14.pdf
- Ο ρόλος του Ισραήλ στη Συριακή Κρίση: http://www.e-dromos.gr/israhl-syria-nicola-nasser/
- Χαρτης των δυνάμεων που ελέγχουν τη Συρία
- Νέος Πόλεμος προ των πυλών στη Λιβύη? http://diktiospartakos.blogspot.gr/2016/03/blog-post_40.html#more
- Το συνολο του ελληνικού πολιτικού κόσμου υιοθετεί την αντιμεταναστευτική πολιτική της ΕΕ – πριν τη σύνοδο της 7.3.16 http://diktiospartakos.blogspot.gr/2016/03/blog-post_84.html#more
- Η εμπλοκή του ΝΑΤΟ στο προσφυγικό http://diktiospartakos.blogspot.gr/2016/03/blog-post_75.html#more