Στις 12 Φλεβάρη του 2013 οι απλήρωτοι εργαζόμενοι της ΒΙΟ.ΜΕ. , με την εργοδοσία 20 μήνες εξαφανισμένη, βρίσκονται μπροστά στον εφιάλτη της ανεργίας. Η πλειοψηφία τους, ξεπερνώντας τα όρια των διεκδικήσεων του γραφειοκρατικού συνδικαλισμού, αποφασίζει να καταλάβει μέρος του εργοστασίου και να διεκδικήσει την επιβίωση και την αξιοπρέπεια δουλεύοντας το εργοστάσιο με βάση τις αρχές της αυτοδιαχείρισης –αυτό-οργάνωσης και αυτοδιεύθυνσης . Οι εργαζόμενοι λειτουργούν με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες και το μόνο αρμόδιο όργανο για τη λήψη αποφάσεων είναι η γενική συνέλευση του εργοστασίου στην οποία όλοι οι εργαζόμενοι είναι ισότιμοι. Το σύνθημα « εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά» γίνεται πράξη και οι εργαζόμενοι της ΒΙΟ.ΜΕ. μαζί με τους αλληλέγγυους στον αγώνα τους προσπαθούν να δείξουν ένα δρόμο για την μετουσίωση του αγώνα για επιβίωση σε αγώνα για ανατροπή .
Στα 4 σχεδόν χρόνια που πέρασαν αναπτύχθηκε ένα πολύμορφο κίνημα αλληλεγγύης στο εργατικό εγχείρημα της ΒΙΟ.ΜΕ. από διάφορους πολιτικούς χώρους, αυτοδιαχειριζόμενα στέκια , συνεργατικά καφενεία (ανάμεσα τους και η “ΣΦΗΝΑ” )που αποτελούν ταυτόχρονα και το «δίκτυο» διανομής των φυσικών-οικολογικών καθαριστικών που παράγονται στο κατειλημμένο εργοστάσιο . Όπως όμως αναφέρουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι της ΒΙΟ.ΜΕ. η μεγαλύτερη επιτυχία του κινήματος αυτού ήρθε πριν 8 μήνες από την Πατρίδα της Βέροιας , όπου οι απλήρωτοι πρώην εργαζόμενοι Παγουρά-Παπαδοπούλου καταλαμβάνουν και αυτοί το εργοστάσιο επεξεργασίας ξυλείας και ξεκινούν το αυτο – οργανωμένο εργατικό εγχείρημα ΡΟΜΠΕΝ ΤΟΥ ΞΥΛΟΥ.
Από την άλλη μεριά ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση δήλωνε αλληλέγγυος στον αγώνα των εργαζομένων της ΒΙΟ.ΜΕ. στην ουσία όμως καλλιεργούσε το εμπόριο ελπίδας προκειμένου να χρησιμοποιήσει τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες για να αντλήσει πολιτική υπεραξία από αυτούς και να βρεθεί μαζί με τους εθνικιστές ΑΝ.ΕΛ στην εξουσία. Συγκεκριμένα σε ότι αφορά την κατειλημμένη ΒΙΟΜΕ ψιθύριζε τις θεσμικές του «λύσεις» κινούμενος στις παρυφές του αγώνα. Ως κυβέρνηση βέβαια , ξέχασε ανάμεσα σε πολλά άλλα ακόμα και αυτές. Το εγχείρημα της ΒΙΟ.ΜΕ βρέθηκε (και είναι ακόμα) σε κίνδυνο, όταν το οικόπεδο της Φιλκεράμ στο οποίο βρίσκεται το κατειλημμένο κομμάτι του εργοστασίου βγήκε σε πλειστηριασμό . Μετά από πολλές κινητοποιήσεις των εργαζομένων και αλληλέγγυων και το καραβάνι αγώνα του Απρίλη του 2015 ο πλειστηριασμός πήρε εξάμηνη αναβολή , η οποία όμως και αυτή έληξε πριν λίγες μέρες στις 30 Ιουνίου 2016 και ξαναμπαίνει μπροστά ο μηχανισμός εκποίησης του οικοπέδου του εργοστασίου καθώς και η βίαιη εκκένωση των εργαζομένων από αυτό.
Μέσα σε αυτό το εξάμηνο, οι βολές κατά των εργατών πολλαπλασιάστηκαν: Μια μειοψηφία εργαζομένων με επικεφαλής το ΔΣ του σωματείου της Φίλκεραμ να κινητοποιείται ενεργά, για πρώτη φορά τόσο έντονα, ενάντια στους εργαζόμενους της ΒΙΟΜΕ. Το αντιδραστικό ΠΟΤΑΜΙ να καταθέτει αλλεπάλληλες ερωτήσεις στη Βουλή με σκοπό να γίνουν οι πλειστηριασμοί εδώ και τώρα. Στο χορό των ερωτήσεων μπήκε και το ΚΚΕ υποστηρίζοντας το παράλογο αστικό δίκαιο της πτωχευτικής διαδικασίας, να εκποιηθεί δηλαδή το οικόπεδο προκειμένου να αποζημιωθούν οι εργαζόμενοι της ΦΙΛΚΕΡΑΜ όταν είναι γνωστό ότι στις πτωχευτικές διαδικασίες την εποχή της κρίσης οι εργαζόμενοι απαιτούν εργασία και όχι τα ψίχουλα που μένουν πάνω στο πτωχευτικό τραπέζι που λεηλατείται από τις τράπεζες και τους υποψήφιους επενδυτές.
Σε αυτές τις επίμονες ερωτήσεις της “αντιπολίτευσης” οι κυβερνώντες πέρα από τους υποκριτικούς δεκάρικους λόγους περί “συνεταιριστικής ” αλληλέγγυας οικονομίας” όχι μόνο δεν υπερασπίστηκαν την έστω προσωρινή λύση την οποία οι ίδιοι ψήφισαν, αλλά αντίθετα διαβεβαίωναν στη Βουλή πως άπαξ και παρέλθει το εξάμηνο, τότε τον λόγο τον έχει η δικαστική εξουσία …
Με αφορμή τη λήξη της εξάμηνης αναβολής του πλειστηριασμού και σε συνέχεια του αγώνα τους οι εργαζόμενοι των κατειλημμένων εργοστασίων ΒΙΟΜΕ (Θεσ/νίκη) και ΡΟΜΠΕΝ του ξύλου (Βέροια) μαζί με τις πρωτοβουλίες αλληλεγγύης, κατέβηκαν ενωμένοι στην Αθήνα στις 30 Ιουνίου και από την 1 η Ιουλίου είναι σε κινητοποίηση διαρκείας έξω από το Υπουργείο Εργασίας .Κατέβηκαν όπως αναφέρουν και οι ίδιοι
“για να διεκδικήσουμε όλα αυτά που μας ανήκουν. Κατεβαίνουμε για να ενώσουμε τη φωνή μας με τον μαχόμενο πληθυσμό της Χαλκιδικής που παλεύει ενάντια στην εξόρυξη χρυσού, με τους εργαζόμενους των συγκοινωνιών, τους λιμενεργάτες, τους ξενοδοχοϋπαλλήλους του LEDRA HOTEL που πτώχευσε, τους νοσοκομειακούς γιατρούς, τα κοινωνικά ιατρεία κι όλους τους εργαζόμενους που ανοίγουν τον αγώνα ενάντια στο 3 ο Μνημόνιο, τη κυβέρνηση και τους διεθνείς υποστηρικτές της.Ο λαός με τους αγώνες των προηγούμενων χρόνων ζητούσε να μπει ένα τέλος στη φρίκη των μνημονίων και η κυβέρνηση ταξικής συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ μαζί με τους μνημονιακούς φίλους του παρελθόντος υποσχέθηκε μια φρίκη χωρίς τέλος.Όχι μόνο υιοθέτησε το ασφαλιστικό έκτρωμα που ξεσήκωσε εργάτες, αγρότες κι ελευθεροεπαγγελματίες αλλά με το νέο ταμείο ιδιωτικοποιήσεων και ξεπουλήματος εκποιεί όλες τις επιχειρήσεις του ευρύτερου δημόσιου τομέα, τις συγκοινωνίες ΜΕΤΡΟ, ΗΣΑΠ, ΤΡΑΜ, ΕΘΕΛ, τα λιμάνια, ενώ στο δεύτερο πακέτο ξεπουλήματος βρίσκονται ΔΕΗ, ΕΛΠΕ,ΕΛΒΟ,ΕΥΔΑΠ,ΕΥΑΘ,ΔΕΠΑ. Τσίπρας και Καμμένος ψήφισαν τον ανθρωποκόφτη δημοσιονομικής πειθαρχίας για να ολοκληρώσουν την αξιολόγηση των Σαμαρά-Βενιζέλου, δηλαδή το πρόγραμμα κοινωνικής καταστροφής. Σήμερα δεν υπάρχει άλλος χρόνος αναμονής, ούτε οι αυταπάτες της υπομονής. Οι μάσκες έπεσαν κι εμείς έχουμε αποφασίσει ότι δεν θα ζήσουμε σα δούλοι.”
Το εργατικό εγχείρημα της ΒΙΟ.ΜΕ δεν είναι βέβαια η απάντηση απέναντι στην επίθεση του κεφαλαίου στα εργασιακά μας δικαιώματα, την ανεργία ,την εκμετάλλευση και την κλοπή του πλούτου που παράγουμε ως εργαζόμενοι μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα. Γνωρίζουμε ότι αυτές οι προσπάθειες ,στα πλαίσια της καπιταλιστικής οικονομίας και του παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου δεν μπορούν να σταθούν χωρίς την βοήθεια ενός κινήματος αλληλεγγύης και ότι ανά πάσα στιγμή μπορούν να συντριβούν από το νομικό οπλοστάσιο και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του αστικού κράτους. Δεν είναι ούτε οάσεις μέσα στην καπιταλιστική έρημο, ούτε προάγγελοι της εργατικής εξουσίας, ούτε σπέρματα μιας κοινωνίας κοινοκτημοσύνης . Έχουν όμως τεράστια αξία γιατί δείχνουν στην πράξη ότι οι εργαζόμενοι μπορούν να οργανώνουν , να διευθύνουν και να διαχειρίζονται χωρίς αφεντικά μια ,έστω και μικρή ,βιομηχανική παραγωγή , να εργάζονται χωρίς εκμεταλλευτικές σχέσεις και ιεραρχία και να συναποφασίζουν για το μέλλον τους. Έχουν αξία γιατί ξεκινώντας σαν αγώνας και λύση επιβίωσης αποτελούν ένα άλλο υπόδειγμα διεκδίκησης του δικαιώματος της εργασίας, της αξιοπρέπειας και της ζωής.
Ο αυτοδιαχειριζόμενος πολιτικός-κοινωνικός & πολιτιστικός χώρος
«η Σφήνα» στηρίζει το αυτόοργανωμένο εργατικό εγχείρημα της ΒΙΟ.ΜΕ και
των ΡΟΜΠΕΝ ΤΟΥ ΞΥΛΟΥ.
Στηρίζουμε το Καραβάνι Αγώνα και Αλληλεγγύης των εργαζομένων της
ΒΙΟ.ΜΕ και ΡΟΜΠΕΝ του ΞΥΛΟΥ και φωνάζουμε μαζί τους :
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΩΝΕΡΓΟΣΤΑΣΙΩΝ.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ.
ΤΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ-ΤΑ ΧΡΕΗ ΣΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ.
Σφήνα Ιούλιος 2016
http://karavaniagona.blogspot.gr/
http://biom-metal.blogspot.gr/
https://robenworkers.wordpress.com/